বিহুগীত

১) পর্বতে পর্বতে বগাব পাৰো মই

লতা বগাবলৈ টান

বলিয়া হাতীকো বলাব পাৰো মই

তোমাক বলাবলৈ টান।

২) আজি বিহু বিহু  কালি বিহু বিহু

নাহৰ ফুল ফুলিবৰ বতৰ

কেতেকী চৰায়ে  কাটে সৰু সূতা

মৰুৱা কাঠৰে যঁতৰ।

৩) কোম্পানীৰ চাকৰি  নেলাগে লাহৰী

নেলাগে তলবৰ ধন

ঘৰতে থাকিবা  বনবাৰী কৰিবা

পঢ়িবা ভাগৱত-ৰামায়ণ।

৪) বসন্ত কালতে গছ বন শুৱনি

বাৰিষা শুৱনি নৈ

যৌৱন কালতে মানুহৰ শুৱনি

নেথাকে চিৰদিনে ৰৈ।

৫) ধনশিৰি পাৰ হৈ ঢপলিয়াই আহিলো

জিৰালো কলিয়াবৰত

তোমাকে বিচাৰি  ঘৰবাৰী এৰিলো

তোমাক নেপালোহি ঘৰত।

৬) তোমাৰে ঘৰলৈ  চাইকেল মাৰি গৈছিলো

আকাশে উৰিলে ধূলি

মোকে যোৱা দেখি তোমাৰ বাপেৰে

খাজিছে বন্দুকৰ গুলী।

৭) তোমাকে আনিম বুলি  বৰে ঘৰ সাজিলো

তিনিকুৰি হাতৰে মেৰ

পৰুৱা পিপৰা      সোমাব নোৱাৰা

দিছিলো ইকৰাৰ বেৰ।

৮) সৰু হৈ আছিলো একোকে নেজানো

আছিলো সুখেৰে খাই

ডাঙৰ হৈ আহিলো সকলো বুজিলো

শৰীৰত একুৰা জুই।

৯) হাতী হেৰুৱালো  লিহিৰি বনতে

ঘোঁৰা হেৰুৱালো ৰণত

পাই হেৰুৱালো  তোকে ধন চেনাই ঐ

এনুৱা যৌৱনৰ কালত।

১০) এড়ি গ’লে এৰাপাত  নালাগে মইনামাত

বেলি গ’লে নালাগে ভাত

বয়স ভাটি দিলে তোমাকো নালাগে

মৰম চেনেহ নেথাকে গাত।

১১) দিখৌ নৈ এৰিব পাৰো মই লাহৰী

জাঁজী নৈ এৰিব পাৰো

তোমাৰে মৰমকণ  এৰিব নোৱাৰো

নেখায়ো থাকিব পাৰো।

পৰ্বতৰ ঢেকীয়া লিহিৰি লিহিৰি

দেখিলে ল’বৰ মন যায়,

অতি চেনেহৰ ব’হাগৰ বিহুটি

হাততে মলঙি যায়।

আয়ে দিয়ে যিটোলৈ মই নেযাওঁ সেইটোলৈ

বায়ে পাৰে ছবুৰি গালি,

মইনো ভনীয়ে যিটো চান্দি থৈছো

সাইলাখ তিঁয়হৰ জালি।

তিতাকৈ কেৰেলা খালেহে বুজিবা

মুখত কেনেকুৱা লাগে,

মৰম কেনেকুৱা দিলেহে বুজিবা

বুকুত কেনেকুৱা লাগে।

চাপৰি চাপৰি তোলো মই বাবৰি

পুৰণিকলীয়া কচু,

যাকে চাব খোজো তাকে মই নেদেখো

কিনো জুয়ে লগা চকু।

কচুটেঙা ঢেঁকীয়া বিলাহী বেঙেনা

জুতি লগাই লগা খাবা,

ৰাতিৰে ৰাতিটো দুাৰ দাং খুলি থ’ম

বিৰালী যোৱাদি যাবা।

কুৱাই কা নকৰা জিলি জা নকৰা

শদিয়া পাৰৰে আলি,

কেঁচাই খাওঁ কেঁচাই খাওঁ নকৰ সোণমুৱা

নহওঁ ম তিয়ঁহৰ জালি।

দীঘলী বজাৰৰ পাভমাছ কিনি নি

খৰিচ টেঙা দি ৰান্ধো,

খাবৰে সময়ত তোলৈ মনত পৰে

ভাতৰ পাতত বহি কান্দো।

ঢাপৰে বেঙেনা চাপৰ ঐ নাচনী

ঢাপৰে বেঙেনা চাপৰ,

আমাৰে নাচনী লহঙে পহঙে

আনৰে নাচনী চাপৰ।

গেলাকৈ কোমোৰা পানী ঐ লাহৰী

গেলাকৈ কোমোৰা পানী,

এইজনী নাচনী আমাকো নালাগে

নিয়ক বৰেঘৰে টানি।

লাওলৈ বুলি হেন্দালি পাতিলো

বগালে বঙালী পূৰৈ,

তোমাক পামে বুলি মই আশা কৰা নাই

তুমি হ’লা বহুতৰ দূৰৈ।

নৈৰ কাষৰীয়া মাটি টাকৰীয়া

বেঙেনা ঢপলা পাত,

বয়স ভাটি দিলে বিহুকো নালাগে

আনন্দ নাথাকে গাত।

লাইৰ মাজে মাজে লফা ৰুই দিলো

কুকুৰাই খুঁচৰি খায়,

অতিকৈ চেনেহৰ ব’হাগৰ বিহুটি

ধনে দি ৰাখোতা নাই।

ভঁৰালৰ টুপতে কেৰেলা বগালে

কোমোৰা বগালে চালত,

জীৱনে মৰণে নেৰিবা লাহৰী

নেৰিবা বিপদৰ কালত।

চাইনো চাই থাকিলে হাবিয়াস নপলায়

নেখালে নুগুচে ভো্‌ক,

কিনো খায়ে যাবি বালিহাটৰ বেঙেনা

দলিয়াই দি যাম তোক।

চ’তে গৈয়ে গৈয়ে- নয়া নদী নয়া কুল

ব’হাগে পালেহি- নয়া নদী নয়া কুল

ফুলিলে বাবৰি ফুলেহে- নয়া নদী নয়া কুল

খোপাত মাৰে কপৌফুল, ফুলি আছে নাহৰ ফুল

হাততে ঐ, হাততে ঐ জেতুকাৰ, হাততে ঐ জেতুকাৰ বো্ল।

তোমাৰে লগতে- নয়া নদী নয়া কুল

মৰো যদি মৰিম মই- নয়া নদী নয়া কুল

এৰি যাম নিজৰে কুলেহে- নয়া নদী নয়া কুল

খোপাত মাৰে কপৌফুল, ফুলি আছে নাহৰ ফুল

হাততে ঐ, হাততে ঐ জেতুকাৰ, হাততে ঐ জেতুকাৰ বো্ল।

অ’ হায় হায়,

ধনশিৰি দলংখন- অ’ জোনে জোনালী

বান্ধিলে চেনাইকণ- অ’ জোনে জোনালী

লোহাৰে শলখা মাৰি জোনে জোনালী

জোনৰ আগত তৰাটি, ওলাই আহা চেনাইটি

বিহুনো মাৰিবলৈ, বিহুনো মাৰিবলৈ যাঁও।

আমাকে বান্ধিলে- অ’ জোনে জোনালী

সমাজৰ বান্ধোনে- অ’ জোনে জোনালী

দুটি দেহা দুফালে কৰি জোনে জোনালী

জোনৰ আগত তৰাটি, ওলাই আহা চেনাইটি

বিহুনো মাৰিবলৈ, বিহুনো মাৰিবলৈ যাঁও।

অ’ হায় হায়,

জাঁজী নৈক ভেটিলে- অ’ জোনে জোনালী

জোঙে ঐ জাবৰে- অ’ জোনে জোনালী

লুইতক ভেটিলে কোনে জোনে জোনালী

জোনৰ আগত তৰাটি, ওলাই আহা চেনাইটি

বিহুনো মাৰিবলৈ, বিহুনো মাৰিবলৈ যাঁও।

আমাকে ভেটিলে- অ’ জোনে জোনালী

সমাজৰ বান্ধোনে- অ’ জোনে জোনালী

মনকনো ভেটিব কোনে জোনে জোনালী

জোনৰ আগত তৰাটি, ওলাই আহা চেনাইটি

বিহুনো মাৰিবলৈ, বিহুনো মাৰিবলৈ যাঁও।

জাঁপ মাৰি আনকগৈ-ঐ লাং লাং

ঢাপৰ পুলি তামোল-থৈ লাং লাং

মৈতা দি আনকগৈ পাণে হেই-

ঐ লাং লাং থৈ লাং লাং

পদুমণি পুখুৰীত জাকৈ বাং

ৰঙিলী অ’ বাই পমিলী অ’ বাই

জকাই এৰি বিহুলৈ যাং।

খৰেকৈ যাঁওকগৈ- ঐ লাং লাং

শৰাইখন আনকগৈ- থৈ লাং লাং

বিহুৱাক ধৰকহি মানে হেই-

ঐ লাং লাং থৈ লাং লাং

পদুমণি পুখুৰীত জাকৈ বাং

ৰঙিলী অ’ বাই পমিলী অ’ বাই

জকাই এৰি বিহুলৈ যাং।

বোকাৰে গৰৈ মাছ অ’ ভনী ৰুণ-জুন

বোকাতে ঘূৰিলে অ’ ভনী ৰুণ-জুন

মলয়াত উৰিলে বগে ভনী ৰুণ-জুন

ওচৰ চাপি আহাচোন

কাণে কাণে কোৱাচোন

তোমাৰেনো মৰমৰ, তোমাৰেনো মৰমৰ কোন।

লোকে মাছে মাৰে আন্ধুলি-কুন্ধুলি

আমি মাছ মাৰো কুঢ়ি,

লোকে বিয়া কৰায় গাভৰু ছোৱালী

আমি বিয়া কৰাও বুঢ়ী।

লোকে মাছে মাৰে আন্ধুলি-কুন্ধুলি

আমি মাছ মাৰো টোৰা

লোকে বিয়া কৰায় চেঙেলীয়া ডেকাটো

আমি বিয়া কৰাওঁ বুঢ়া।

মাছখোৱা বজাৰত ছাতিটি কিনিলো

চিচিমুখত বদলি হ’ল,

তোমক আনিম বুলি বৰঘৰ সজালো

গৰুবন্ধা গোহালি হ’ল।

ম’হৰে গোৱালটি কাতিৰাম ককাইটি

কথালৈ কৰচোন কাণ,

হাতলে গগণা লৈয়ে আহিবি

ৰাতিবিহু মাৰিবলৈ যাম।

কঢ়া কুমতীয়া মধুমতী শিঙিয়া

ভটিয়াই বাসুদেউ পথাৰ,

আজি গধূলিকৈ যমে তোৰ ঘৰলৈ

পাতিম দীঘলীয়া কথা।

টকাৰ সৰু সৰু মাত সমনীয়া

টকাৰ সৰু সৰু মাত

ম’হঘূলি চাপৰিত টকাৰ মাত শুনি

এৰি যাওঁ পেটৰে ভাত।

ম’হঘূলি চাপৰিত ফাটবিহুতলীত

শুনিলো বিহুৰে উকি,

শালৰে মেলা তাঁত শালতে এৰিলো

বিহুলৈ আহিলো গুচি।

ঢাপে ঢাপে চৰিলে ঢাপলিকা চৰাইটি

বাঘলৈ নকৰে ভয়,

লক্ষীমপুৰ জিলাৰে সোলেঙী গাভৰু

চেহাবলৈ নকৰে ভয়।

ঔৰে গছতে মৌৱে বাহে ল’লে

ককাই পাৰি দিয়া খাওঁ’

বাঁৰে টকাটি সাজি দিয়া ককাইটি

বিহু মাৰিবৈ যাওঁ।

আমি অসমীয়া গাতে মুগা-ৰিহা

খোপাত আমাৰ কপৌফুল,

আমাৰে চিনাকি ব’হাগৰ বিহুটি

হাততে জেতুকা বোল।

বিহুৰে বিৰিণা পাতে সমনীয়া

বিহু বিৰিণা পাত

বিহু থাকে মানে বিহুকে বিনাবা

বিহু গলে বিনাবা কাক।

চকলা টেঙাটি অকলে নাখাবা

আমাকো এচকল দিবা

বিহু মাৰিবলৈ অকলে নাযাবা

ঐ আমাকো লগতে নিবা।

চিৰিপ চিৰিপ কৰি কাপোৰ ধুই আছিলো

চিৰি লুইতলৈ চাই,

চিৰি লুইততে কিৰিলি পাৰিয়ে

চেনাই নাৱে মেলি যায়।

সুতুলি সুতুলি মাটিৰে সুতুলি

সুতুলি কিহেৰে বাও,

কঁকালৰ খোচনিত মাটিৰে সুতুলি

আঙুলি বোলায়ে বাও।

অসমৰ এজনী সোণ ঐ সোণজনী সোণোৱালী দলিচা

ধুনীয়া ছোৱালী সোণ ঐ সোণজনী সোণোৱালী দলিচা

কালৈ তুমি সাচিছা কালৈ তুমি ৰাখিছা

আশা মোৰে সোণ ঐ সোণজনী

দিবা জানো দিবা জানো

মৰমৰ মাত।

চৰাইদেওথানতে ৰেইকি ৰেৰেইৰেৰেই

ৰেলগাড়ী চলিছে ৰেইকি ৰেৰেইৰেৰেই

মোৰেসোণ চেনায়ে চলাইছে ৰেলগাড়ী

নাচনি কলবাৰীত

মাতে ঘেৰেঘেৰাই যায়ে কি অ চেনাই

বহুদিন দেখা নাই

তোমাৰ মিচিকীয়া হাঁহি

অ চেনাই তোমাৰ মিচিকীয়া হাঁহি

উকিয়াই উকিয়াই ৰেলগাড়ী চলি যায়

ষ্টেচনৰ, নাচনি কলবাৰীত

মাতে ঘেৰেঘেৰাই যায়, অ চেনাই মাতে ঘেৰেঘেৰাই যায়

আমাৰ বিহু চাবলৈ – হায় ঐ হালি-জাপি

আহিছে ককাইহঁত – হায় ঐ হালি-জাপি

আমালৈ আনিছে কি, ঐ আমালৈ আনিছে কি

আমালৈ আনিছে- হায় ঐ হালি-জাপি

ইলাচি দালচিনি- হায় ঐ হালি-জাপি

কোট-চোলা বনধকত দি, ঐ কোট-চোলা বনধকত দি-

দিয়েনো হালি-জাপি ঐ ভাঙোনো শলি-কাঠী ঐ

নিয়ৰতে, নিয়ৰতে তিয়াই যাও ভৰি l

গগনা আৰণি গগনা পুৰণি

গগনা কিহেৰে বায়

দুফালে দুচটি মাজতে এচটি

মুগাসূতা লগায়ে বায় ।

বিহুৱতী চৰায়েনা, অ’ আইতা নকছাৰি

কৰে বিহু বিহুনা, অ’ আইতা নকছাৰি

আমাৰ বিহু ভাঙোতা নায়ে আইতা নকছাৰি

চাৰিগাঁৱৰ ডাব-কটাৰী

মৰিগাৱৰ তামোলে পাণে আইতা তেজীমলা

ৰৈ ৰৈ ধেমালি, ৰৈ ৰৈ ধেমালি কৰ।

কয়ে কলিকতা লয়ে লক্ষীমপুৰ

ডিব্রুগড় কিমানৰ দূৰ

অতিকৈ বিয়াকুল ন’হবা মইনা

আমাৰ যোৰকটাত ঘৰ।

ওলায়ে দেখিলো চিচিমুখৰ কলঘৰ

দুৱাৰখন মুকলি হল

মোৰ যে লাহৰী মোকনো পাহৰি

নেদেখা ৰাজ্যলৈ গ’ল।

ঘৰলৈ গ’লে মোক আয়ে দংশিব

কেনেকৈ ছিঙিলি কাণ

লাইপুলীয়া নৈখন কুৰুকা কুৰুকি

তাতে পৰি ছিগিলে কাণ।

কঢ়া সোৱণসিৰি হ’ল একেসুঁতি

মাৰো চুলি মেলি বুৰ

ৰাতিয়ে ৰাতিটো ভাবিলো চিনতিলো

কথাৰো নেপালো ওৰ।

“বিহুটি আদৰৰ বিহুটি সাদৰৰ

বিহুটি অসমৰ প্রাণ,

এনোৱা বিহুটি এৰিব লাগিলে

নাথাকে অসমৰ মান ।”

” চ’তে গৈয়ে গৈয়ে ব’হাগে পালেহি

ফুলিলে ভেবেলি লতা,

কৈয়ে থাকো মানে ওৰকে নপৰে

ৰঙালী বিহুৰে কথা ।”

“বিহু মাৰি থাকিবৰ মনে ঐ লাহৰী

বিহু মাৰি থাকিবৰ মন,

বিহু মাৰি থাকোঁতে পলুৱাই নিনিবি

ভৰিব লাগিব ধন।”

“আজি গধূলিকৈ যাম ঐ লাহৰী

বাটৰে নঙলা খুলি,

কুকুৰে ভুকিলে তই আহিবি

ক’ত কি দেখিছ বুলি ।”

“আজি গধূলিকৈ নাহিবি চেনাই ঐ

নোপোৱা পদূলিত মোক ,

পৰহিলৈ গধূলি আহিবা চেনাই ঐ

ফালি যাম বেৰৰে চুক।”

“হাঁহ হৈ পৰিমগৈ তোমাৰে পুখুৰীত

পাৰ হৈ পৰিমগৈ চালত,

ঘাম হৈ সোমামগৈ তোমাৰে শৰীৰত

মাখি হৈ চুমা দিম গালত।”

“কিনো খাই পাহৰিম তোকে ঐ লাহৰি

কিনো খাই পাহৰিম তোক,

মিচিকি আহিলে বৰবিহ আনিব

তাকে খাই পাহৰিম তোক ।”

“পৰ্বতে পৰ্বতে বগাব পাৰো মই

লতা বগাবলৈ টান

জুৰীয়া হাতীকো বলাব পাৰো মই

চেনাইকহে বলাব টান।”

“হাতী হেৰুৱালো লিহিৰী বনত ঐ

ঘোঁৰা হেৰুৱালো ৰণত

পায়ো হেৰুৱালো সৰগৰ মুকুতা

চোতালৰ দুৱৰি বনত।”

“চৰাই হৈ পৰিমগৈ তোমালোকৰ চোতালত

মাছে হৈ ধৰা দিম জালত

ঘামে হৈ সোমামগৈ তোমাৰে শৰীৰত

মাখি হৈ চুমা দিম গালত।”

“জাপে দিম মই দিচাঙত

দেখা দিম মই সপোনত

মৰম দিলে চেনেহ দিম

চিঠিৰে ঐ লগতে

কবিতা মই লিখি দিম

সেইখন চিঠি পঢ়িবলৈ

লাইটৰ পোহৰ নালাগে

লেম্পৰ পোহৰ নালাগে

মোৰ কলিজাৰ কেঁচা তেজ

আন্ধাৰতো জিলিকে।”

“কচুপাতে খজুৱাই

পদুমপাতে হহুৱাই

তুমি হৈছা পদুমপাত

মইনো হৈছো কচুপাত

ওচৰ চাপি নাহিবা

খজুৱাব তোমাৰ গাত।”

“চিপবন চিৰাদৈ থুৰীয়াই কাটিলো

চিপবন চিৰাদৈ তামোল তিনিখনি

চিপবন চিৰাদৈ নুৰীয়াই বান্ধিলো পাণ,

অ’ চেনাই নুৰীয়াই বান্ধিলো পাণ

চিপবন চিৰাদৈ পথাৰে পথাৰে

চিপবন চিৰাদৈ বিচাৰি ফুৰিলো

চিপবন চিৰাদৈ ক’তে দাই আছিলা ধান

অ’ চেনাই ক’তে দাই আছিলা ধান।”

“ৰঙিলী ঐ পমিলি ঐ

বিহু মাৰিবলৈ ওলাই আহ।”

কঢ়া সোৱণসিৰি হ’ল একেসুঁতি

মাৰো চুলি মেলি বুৰ

ৰাতিয়ে ৰাতিটো ভাবিলো চিনতিলো

কথাৰো নেপালো ওৰ।

ঘৰলৈ গ’লে মোক আয়ে দংশিব

কেনেকৈ ছিঙিলি কাণ

লাইপুলীয়া নৈখন কুৰুকা কুৰুকি

তাতে পৰি ছিগিলে কাণ।

ওলায়ে দেখিলো চিচিমুখৰ কলঘৰ

দুৱাৰখন মুকলি হল

মোৰ যে লাহৰী মোকনো পাহৰি

নেদেখা ৰাজ্যলৈ গ’ল।

কয়ে কলিকতা লয়ে লক্ষীমপুৰ

ডিব্রুগড় কিমানৰ দূৰ

অতিকৈ বিয়াকুল ন’হবা মইনা

আমাৰ যোৰকটাত ঘৰ।

বিহুৱতী চৰায়েনা, অ’ আইতা নকছাৰি

কৰে বিহু বিহুনা, অ’ আইতা নকছাৰি

আমাৰ বিহু ভাঙোতা নায়ে আইতা নকছাৰি

চাৰিগাঁৱৰ ডাব-কটাৰী

মৰিগাৱৰ তামোলে পাণে আইতা তেজীমলা

ৰৈ ৰৈ ধেমালি, ৰৈ ৰৈ ধেমালি কৰ।

গগনা আৰণি গগনা পুৰণি

গগনা কিহেৰে বায়

দুফালে দুচটি মাজতে এচটি

মুগাসূতা লগায়ে বায় ।

আমাৰ বিহু চাবলৈ – হায় ঐ হালি-জাপি

আহিছে ককাইহঁত – হায় ঐ হালি-জাপি

আমালৈ আনিছে কি, ঐ আমালৈ আনিছে কি

আমালৈ আনিছে- হায় ঐ হালি-জাপি

ইলাচি দালচিনি- হায় ঐ হালি-জাপি

কোট-চোলা বনধকত দি, ঐ কোট-চোলা বনধকত দি-

দিয়েনো হালি-জাপি ঐ ভাঙোনো শলি-কাঠী ঐ

নিয়ৰতে, নিয়ৰতে তিয়াই যাও ভৰি ।

চৰাইদেওথানতে ৰেইকি ৰেৰেইৰেৰেই

ৰেলগাড়ী চলিছে ৰেইকি ৰেৰেইৰেৰেই

মোৰেসোণ চেনায়ে চলাইছে ৰেলগাড়ী

নাচনি কলবাৰীত

মাতে ঘেৰেঘেৰাই যায়ে কি অ চেনাই

বহুদিন দেখা নাই

তোমাৰ মিচিকীয়া হাঁহি

অ চেনাই তোমাৰ মিচিকীয়া হাঁহি

উকিয়াই উকিয়াই ৰেলগাড়ী চলি যায়

ষ্টেচনৰ, নাচনি কলবাৰীত

মাতে ঘেৰেঘেৰাই যায়, অ চেনাই মাতে ঘেৰেঘেৰাই যায়।।